Ziekenzalving: Gods steun bij ziekte
Als iemand ernstig ziek is of zich voorbereidt op een naderend levenseinde, kan het betekenisvol zijn samen te bidden en de sacramenten te vieren. Tegelijkertijd is het onderwerp ook beladen. Soms wil men een zieke niet confronteren met een mogelijk naderend afscheid. Soms ook vindt iemand zich nog niet ziek genoeg om te vragen om de laatste sacramenten. Ooit loopt men lang rond met de vraag wel of niet bedienen, met wie en wanneer.
Ziekte overkomt mensen. Het kan het leven ingrijpend veranderen. De zieke voelt zich soms eenzaam, angstig, neerslachtig of opstandig. Juist dan wordt de kracht van het geloof het duidelijkst. Wie zijn leven aan Christus toevertrouwt, mag vertrouwen op Gods bijstand, ook in ziekte en stervensnood. De Heer weet immers wat lijden is.
De ziekenzalving is bedoeld om de zieke kracht en genezing te geven, in de mate van het mogelijke. Genezing naar lichaam, ziel en geest. De praktijk leert dat de ziekenzalving zichtbaar veel doet met de zieke. De priester die de ziekenzalving toedient, bidt voor en met de zieke. Hij legt hem/haar in stilte de handen op. Hij zalft zijn/haar voorhoofd en handen met heilige olie.
Met de ziekenzalving hangen nog twee andere sacramenten samen: het verzoeningssacrament (de biecht) en het viaticum (de laatste H. Communie).
Een biechtgesprek kan mensen enorm opluchten. Alle kleinere en grotere dingen, die tussen ons en God in staan, kunnen worden vergeven. De priester zal die mogelijkheid graag aanbieden.
Kan de zieke de communie ontvangen, dan kan dat tijdens de ziekenzalving. Is de zieke stervend, dan spreekt men van het viaticum (letterlijk: voedsel voor onderweg). Het viaticum kan ook later worden gevierd.
Vroeger lag het accent op de overgang naar het eeuwige leven. De laatste sacramenten werden daarom toen zo laat mogelijk toegediend, en dat is eigenlijk jammer. Want juist tijdens het hele ziekbed wil Christus de zieke kracht geven. Daarom wordt nu in een eerder stadium "bediend"; het sacrament der Zieken toegediend. Naar de ziekenzalving vraagt men doorgaans niet te vroeg. Als men de kracht van het sacrament nodig heeft, juist dan kan men erom vragen. Bijvoorbeeld na een slechte medische uitslag, bij hoge ouderdom (eventueel samen met een zieke echtgenoot) of voordat men een risicovolle operatie moet ondergaan.
Vraag er tijdig om
Hoe waardevol is het toch het sacrament in de familiekring te kunnen vieren: samen met dierbaren de kracht en de toerusting van Onze Lieve Heer te kunnen vieren.
Helaas wordt de priester ooit laat geroepen. De stervende is dan soms nauwelijks nog bij bewustzijn en kan de ziekenzalving niet meer echt actief meemaken. Bovendien loopt men het risico dat in de laatste uren een priester bezet is, en dat het sacrament geen doorgang kan vinden.
Na overlijden
Het komt voor dat een priester pas bij een zieke komt als die al overleden is. Bedienen is dan niet meer mogelijk. Sacramenten zijn immers voor levenden; na overlijden neemt God het over. De priester kan in dat geval wel bidden en het lichaam van de overledene zegenen.
In ziekenhuizen of verpleegtehuizen
Graag willen de parochiepriesters er voor u zijn, ook in het ziekenhuis. En mocht het ziekbed gevolgd
worden door een uitvaart, dan is het goed dat familie en priester elkaar al hebben leren kennen.
Praat er eens over
Soms lopen mensen lang rond met de vraag: wel of niet bedienen en wanneer. Als u met zulke vragen zit, neem dan gerust contact met ons op, want men kan ook toegroeien naar de ziekenzalving.
Om het sacrament der zieken te vragen kunt u uiteraard altijd contact met ons opnemen. Ook kunt u via het Parochiesecretariaat terecht om inlichtingen, of gewoon om een gesprek.