Paasboodschap Mgr De Korte: ' De hoop in ons voeden'
dinsdag 3 april 2018
Onderstaande Paasboodschap van bisschop De Korte verscheen vandaag in het Brabants Dagblad.
De hoop in ons voeden
Morgen is het Pasen. Voor christenen vormt het Paasfeest het grootste feest op de liturgische kalender. God schenkt ons door Christus verzoening en uitzicht op nieuw leven door de dood heen. Pasen vormt het feest van licht in de duisternis; van hoop tegen alle wanhoop in.
Voor veel Nederlanders vormt het Paasfeest allereerst een lentefeest. Een familiefeest vol gezelligheid en goed eten. Hopelijk krijgen ook andersgelovigen en ongelovigen iets van de christelijke inhoud van het Paasfeest mee. Wij kunnen tenslotte allemaal licht in ons bestaan gebruiken. Het is belangrijk dat wij, vanuit welk geloof of levensbeschouwing wij ons bestaan ook inrichten, de hoop in ons voeden. Samen met geloof en liefde vormt de hoop in de christelijke traditie een van de drie goddelijke deugden.
Zorgen genoeg
Wij vieren Pasen 2018 in een wereld die er alles aan doet om de hoop in ons hart te doven. Velen van ons maken zich zorgen over wereldleiders die zich hard en autoritair opstellen. Wij zien her en der vreselijke brandhaarden. Vanzelfsprekend denken wij dan aan Syrië waar de bevolking al jarenlang intens moet lijden. Ik noem ook de 65 miljoen vluchtelingen in de wereld. Tenslotte denk ik aan de aantasting van de aarde door vervuiling en klimaatverandering. In het licht van al dat wereldleed zijn de problemen in ons eigen land betrekkelijk.
Wij leven gelukkig in een vrij land en hoeven niet te vrezen voor oorlogsgeweld. De meesten van ons hebben genoeg te eten en te drinken en leven in een fatsoenlijk huis. Voor onze kinderen is er goed onderwijs en voor onze zieken medische zorg. Maar ook in ons mooi aangeharkte land is er nog het nodige verdriet. Niet weinigen hebben recent een dierbaar mens verloren. Anderen lijden door een chronische ziekte, door eenzaamheid of werkeloosheid. Zoveel zaken kunnen de hoop in ons hart flink op de proef stellen.
Versplintering
Nederland is vanouds een land van minderheden. Vandaar dat wij al eeuwen polderen. Door schikken en plooien komen onze politici en bestuurders met de nodige creativiteit meestal tot werkbare compromissen. Deze situatie betekent dat de Nederlandse politiek wordt gekenmerkt door redelijkheid en gematigdheid. De recente verkiezingen voor onze gemeenteraden bevestigen het beeld van Nederland als een politiek veelstromenland. Waarnemers spreken zelfs van een versplinterd politiek landschap als afspiegeling van een versplinterde samenleving. Zo zullen in de nieuwe gemeenteraad van ‘s-Hertogenbosch maar liefst 14 partijen vertegenwoordigd zijn; in de Eindhovense raad 13 partijen.
Gelukkig geven bisschoppen in ons land al vele jaren geen partijpolitiek stemadvies. Katholieken zijn zelf mans en vrouws genoeg om een verantwoorde keuze te maken. Toch heb ik voor de verkiezingen opgeroepen om te kiezen voor een partij die mensen verbindt en niet uit elkaar speelt. In een versplinterd politiek krachtenveld is het belangrijk om politici te steunen die bereid zijn om over hun eigen muurtje heen te kijken. De coalitiebesprekingen in onze steden en dorpen zijn gebaat bij politieke leiders die elkaar weten te zoeken en vinden. Uiteindelijk moeten alle groepsbelangen op een of andere manier worden verbonden met het algemeen belang. Juist nu is het zoeken van onderlinge verbondenheid uitermate belangrijk.
Moeder aarde
Opvallend is de verdere groei van de lokale partijen. In een tijd van globalisering hebben veel mensen blijkbaar behoefte aan bestuurders die herkenbaar zijn en opkomen voor de concrete noden in dorp of wijk. Globalisering en lokale geborgenheid horen tegen die achtergrond als hol en bol bij elkaar. Ook de groei van partijen die duurzaamheid prioriteit geven trok mijn aandacht. In 2015 publiceerde paus Franciscus de encycliek Laudato Si waarin hij hartstochtelijk pleit voor het behoud van de aarde. De paus houdt een pleidooi voor een cultuur van het leven in de brede zin van het woord. Het gaat niet alleen om de bescherming van het leven vanaf de conceptie tot de natuurlijke dood maar ook om wereldwijde sociale gerechtigheid en het zorgvuldig omgaan met de schepping die ons geschonken is.
Het is altijd belangrijk te beseffen dat het kwaad bij ons scherper binnenkomt dan het goede. Wat dat betreft citeer ik graag een prachtig spreekwoord: één vallende boom maakt meer lawaai dan een heel bos dat in stilte groeit. Met andere woorden: het negatieve krijgt alle aandacht terwijl het vele goede niet eens wordt opgemerkt. Het zou goed zijn als wij ons zouden oefenen in het zien van het goede, het ware en het schone in onze wereld. Ik loop echt niet met mijn hoofd in de wolken. De noden en zorgen van mensen ver weg en dichtbij heb ik in het voorgaande benoemd. Maar naast duisternis is er ook licht, veel licht. Voor een christen heeft dat licht een goddelijke oorsprong. Met Pasen, de viering van de opstanding van Jezus, vormt dat een wezenlijke dimensie van het feest. Hopelijk kunnen mensen, binnen én buiten de Kerk, iets van dat licht ontdekken. Laten wij de hoop in ons hart voeden en met vertrouwen, bij alle wisselvalligheid van de tijd, in onderlinge verbondenheid de toekomst tegemoet leven.
Mgr. Dr. Gerard De Korte
Bisschop van ’s-Hertogenbosch